Kıyamet Şiiri - Ali Gözütok1

KIYAMET (Gülce Buluşma)

Yüce Rabden gelir, “OL” emriyle fermanı.
Vermeyince kopmaz asla, beklenen o kıyamet!
Bilemez kimsecikler, olsa bile Mayaların takvimi!
Saklamıştır Yüce Rabbim,saatini vaktini,
Çözülmez bir bilmece, bize sırdır kıyamet!

Sakın ha! sen sen ol da, onu hafife alma,
Kör Şeytana uyarak, gaflete düşüp dalma.
Gözet yetim hakkını, sonra belânı bulma,
Haram helâl demeden, bulduğunu yiyene,
Har ateşten biçilen, bir libas, nardır kıyamet.

Kıyamet saati gelip çatınca,
Sarsıldıkça sarsılır, yer gök, bütün kâinat!
Dökülür savrulur, un ufak olur yedi kat,
Dağlar yürütülür, Denizler kurutulur,
Gökler parçalanır, lime lime yere saçılır.
Mizan kurulur, defter açılır,
Sorguda, sualde vardır kıyamet.

Bir dehşet anı,
Bir can pazarı yaşanır köşe bucakta,
Çığlık çığlık analar, çocuk kucakta!
Duman tütmez olur sönen en son ocakta!
Yıkılır haneler, saraylar köşkler,
Dehşeti büyük, taşınmaz yüktür,
Elemdir, azaptır, uçurumdur yardır kıyamet.

Taş olur, toprak olur, bütün canlı bedenler.
Örnek olmazsa bize, eğer önce gidenler,
Sonumuz ne olacak, diye merak edenler,
Kaynar su, yanan ateş, sönmez hardır kıyamet.

Bir damla nutfe iken, donmuş kan olduk.
Kemikler et büründü, sonra can bulduk!
Ruh üflendi Rabbimizden, canlandık insan olduk,
Kadir kıymet bilip, şükredip divan durana,
Cennettir cemaldir, yârdır kıyamet.

(Mayaların takvimine göre, 21 Aralık 2012 de,
Kıyamet kopacak denilmişti.)
Ali Gözütok
21.12.2012