Kıyamet Şiiri - Ruşen Ali

Küçük bir çocuk, lotus çiçekleriyle
Kasırga gövdesinde yılmaz ateşler içinde
İlahiler okunur kulaklarına
Gözlerinden çıkan ışık ile aydınlatıyor geceyi
Bir şaşkınlık insanda,
Vahametiyle gündüzün
Ve and olsun ki yaratılmış her şeye
Avazı çıktığınca bağırıyordu….
Bir gece, yıldız ve güneş
Anlamını yitirmemişti daha ay
Nice kelamın birleştiği yerde
Tek bir söz vardı …daha yenice..
Gülbenkleri ağızlarında,gözleri açılmış irice
Yer yerli yerinde,her şey harabe
Yağmurlar yağdırır,durmuş uzakta öylece
Tanıklık ediyor yok olan tarihe….