Kıyamet Şiiri - Ramazan Dağdelen

Yoğun bir sis kaplamıştı ortalığı
Gözler ilerisini idrak etmekten yoksundu
Kara gökler merhamet kucağına kusmuştu kinini
Gerginleşen mahşerde her canlıda bir bekleyişin ızdırabı vardı
Korkunç bir sesin çığırtkanlığında herkes korkuyordu
Kurtarın beni bu kabustan
Beyinler rüyanın rüyalığından alemin gerçekliğine çıkacaklarını sanıyorlardı
Kim demiş bunun düş olduğunu,
Kadran dönmecesine kırılmıştı
Geçmiyordu anlar
Zamanın kalbi durmuştu