Kıyamet, ah kıyamet içimi ürpertiyor,
Lafzı bile beynimi zonklatmaya yetiyor.
Dağların pamuk gibi uçuştuğu o sahne,
Her şeyin birbiriyle tokuştuğu o sahne.
O sahne ki ne korkunç; gözlerin fırladığı,
Vahye meydan okuyan aklın sıfırladığı.
Ona ihtilaf eden akıl akıl mıdır ki?
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta