Çetin taşlar parça, parça kırılır
Yer kabuğu kırk yerinden yarılır
Canlar cana korkusundan sarılır
Kıyametin dehşetinden narından
Gezegenler, yıldızlarla çarpışır
Yerler gökler birbirine yapışır
Nar kırmızı alevlerle tutuşur
Kıyametin şiddetinden korundan
Yürekleri sarar kara bulutlar
Mevla’dan beklenir bütün umutlar
Can bedende eyvah çekip sayıklar
Kıyametin ateşinden korundan
Tövbe etsek kabul olmaz, günaha
Akşamın hayırı kalmaz sabaha
Canlar teslim olur yüce Allaha
İsrafil’in rüzgârından surundan
Koca dünya atlas gibi açılır
Uçtan uca engebesiz koşulur
Esameler birer birer okunur
Kimse memnun olmaz kendi halinden
Kıyametin akıl almaz sırrından.
Aşır TUNCA
Aşır TuncaKayıt Tarihi : 8.9.2009 12:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Aşır Tunca](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/09/08/kiyamet-100.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!