Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Büyük beğeni ile okuduğum, mana ve anlatım bakımından duygu yüklü, bir o kadar hüzünlü, harika bir şiir. 10 puan; Saygı ve sevgi selamlarım ile...
Sevgi öyle yüce bir duygu ki, insan sevdiğine kırılsa da O'na gelebilecek hiçbir olumsuzluğa kıyamaz..Kutluyorum,
Saygılarımla.
Kıyamam demenin en güzel hali böyle bir şiir olsa gerek yüreğinize sağlık değerli şair,selam ve saygılarımla...
yürek kalem sesiniz daim olsun ilhamınız bol degerli üstadım tam puan antolojimde saygılar
Sevgili Kardeşim, değerli ♥antoloji.com♥ şairi Sayın: Hikmet Yurdaer,
Gönül damlaları ile yazılmış muhteşem bir şiir. Duygu ve düşünceyi bu kadar kısa yoldan bu kadar akeskin anlatabilmek gerçekten tam bir ustalık işi.
Beğenerek ve saygı duyarak okuduğum bu şiirinize Tekirdağ'dan otuz beşinci tam puan geliyor.
Duygu, emek, sabır ve hünerle ortaya çıkardığınız nadide eserinizi tebrik ederken; başarınızın daim, kaleminiz her dem kudretli olması ve ilham perinizin başınızdan eksik olmaması dileklerimi sayfanıza bırakıyorum.
_____*♥♥♥♥♥♥*____şair kâlbinize____*♥♥♥♥♥♥*
___*♥♥♥♥♥♥♥♥* ___armağandır.____*♥♥♥♥♥♥♥♥*
_*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥* ___ilhamınız_____*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
_*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥* ____bol______*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
_*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*___olsun____*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
_*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*__________*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
_*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥**_____**♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
__*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥__*__♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
___*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*__*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
____*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
_____*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
_______*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
_________*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
__________*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
__________*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
___________*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
___________*♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
____________*♥♥♥♥*
_____________*♥♥*
____________
_______________
____KutluYORUM
Sevgi ve saygılarımla. Yorum + Antoloji + Tam puan.
Yeni yılda sağlık mutluluk be başarı dileklerimi iletiyorum.
Her şeyin en güzeli sizi ve sevdiklerinizi bulsun efendim.
Dr. İrfan Yılmaz. - ^'^'^TEKİRDAĞ. -
Nasıl yalın,nasıl dingin ama nasıl da sahiplenen acıda ve mutlulukta.Kutlarım
İçli ve güzel bir şiirdi yüreğinize kaleminize sağlık kutluyorum emeğinizi...Tam puanla listemde...Selamlar saygılar...
Biliyorum, öldüğümde
Uzaklarda olacaksın sen.
Yine yanında olmak isterdim
Seni teselli etmek için ben
Sana hiç kıyamam bilirsin sen
Senin gözyaşlarını ancak
Bir tek ben silerim
Ben…
Değerli hocam öncelikle size hayırlı uzun ömürler diliyorum ve sizi sevdiklerinizden ayırmasın inşallah Rabbim.Saygılarımla.Tam+10 Puan
sevgi dolu, ne güzel bir şiir..
Biliyorum, öldüğümde
Uzaklarda olacaksın sen.
Yine yanında olmak isterdim
Seni teselli etmek için ben
Sana hiç kıyamam bilirsin sen
Senin gözyaşlarını ancak
Bir tek ben silerim
Ben…
..
kutlarım sevgili ağabey
Bu şiir ile ilgili 58 tane yorum bulunmakta