Kıyamam... (Ablama) -Akrostiş şiir-

Kalbi yüce olan bir ailenin çocuklarıydık biz abla,
İçinde sevdiklerimizin yaşadığı bir dünyamız vardı,
Bir sihirli el değdi dünyamıza, dağıttı bizleri tek, tek
Aldı, götürdü hepimizi dünyamızın dışına...
Rengi karardı güneşimizin, soldurdu güzellikleri.

Ağlama ablacığım; o güzel annemin hatırası, kıyamam
Bir gün toprak dolduracak olsa da, kurban olurum onlara
Lale açan cennet bahçelerinde olmanı isterim,
Allah nasip ederse orada, birlikte olmak isterim,
Muhammed’ın sofrasında güzelliklere doymak isterim
Anam, babamla birlikte rahmete ermemizi isterim.

Suat TUTAK
13. 06. 2007