Kıyamam Şiiri - Mahfuz Arslan

Ağlama bebek,
Ağlama bu kadar
Küçücük bir sancıya
Hiçbir şey görmeden, bilmeden, duymadan
Hiçbir şey yaşamadan bu dünyaya dair
Şimdiden bu kadar ağlama
Hemen tüketme nolur
O tomurcuk gözyaşlarını

Merhametin, şefkatin vicdanlardan kazındığı
Körü körüne inadın geçer akçe olduğu
Alttan almanın, düşkünlük sayıldığı
Geri adım atmanın, cehenneme adım atmakla
Eşdeğer görüldüğü
Sevginin, asıl mesleğini bırakıp
Paravan aşk dizilerinde figüranlık yaptığı
Saygının, salt bir duruş şekline indirgendiği
Bütün varlıkların öznesi olan insanoğlunun,
Bir elinde gurur, bir elinde nefret
Yanmak için, yakmak için kıvılcımlar aradığı
Bu hayata adım atmadan
Birkaç damla gözyaşı bırak
Bırak ki;
Seninde taşlaşmasın o pamuktan kalbin
En sevdiklerine karşı bile
Ve işte o zaman doya doya ağla
ki alıp götürsün
Aklına gelebilecek kötü düşünceleri
bir sel gibi gözyaşların
Hem şu an tadını çıkar
Sadece sana ait o küçük dünyanda
Günahsızlığın
Dokunulmazlığın
ve vurdumduymazlığın