Kıyamam Şiiri - Cafer İslah

KIYAMADIĞIN

Görmeye doyamadığını,
Kıyamadığını,
Bir an olsun yanından,
Ayıramadığını,
Bir gün uzaklara gönderirsin,
Ah edersin.

Sonra,
Geçirdiğin zamanı dilimlersin,
Kedini teselli edersin.
Bir saat önce buradaydı dersin,
Sevinirsin.
Yaşadıklarına şükredersin.
Sonra bir gün önce dersin,
Bir gün önce buradaydı,
Yanımdaydı.
Her şey çok farklıydı.

Zaman! ..
O varken hem duruyor,
Hem çok hızlı akıyor.
Anlamıyorum ya…
Bambaşkaydı.

Sonra,
Bir hafta oldu dersin,
Koskoca ve onsuz bir hafta.
Ne içsen içersin,
Ne yesen yersin.
Artık,
Özlem çökmüştür zamana,
Nefret edersin.
Onsuz,
Bir haftayı hayattan sayma,
Saraylarda yaşasakta.

Derken,
Zaman akar,
Bir ay oldu dersin.
Artık,
Yitmiştir hayata karşı bütün hevesin.
Yok ya inanmam,
Bir ay onsuz olur mu?
Hiç nefessiz durulur mu?
Hadi onu unutsam,
Kokusu unutulur mu?

Devam ederken hayat,
Sen hala yoksun.
Sen yoksun da,
Gittin de,
Kokunu neden unuttun?
Gel artık dersin
Birde küfür edersin.
Ama,
Gelmemiştir gelmesi gereken,
Söylenirsin.

Ve! ..
Bir yıl oldu dersin,
O gideli bir yıloldu.
Artık,
Gidişinin yıldönümlerinde bir ayıl bir bayıl.
Yılar geçti yok,
Özlem taştı yok,
Bana bir fidan vermişti,
Meyve verdi yine yok,
Çok zaman oldu çok,

Bekleyen ümidi kesti,
Hepten hayata küstü,
Gidene çok gücendi,
Gidenlerse dönmedi.
Belki de dönemedi...