Kıyamadım Şiiri - Adem İrhan

Her sözünde bin bir sitem duydum da
Birkez olsun kaşımı çatmaya kıyamadım
Her türlü elemiyle tıka basa doydum da
Köhne gönül tahtımdan itmeye kıyamadım

Olur da bir sözüme belki darılır diye
Hani o gülüşüne sekte vurulur diye
Bir tomurcuk gül iken dalı kırılır diye
Nerden inceyse deyip atmaya kıyamadım

Kem gözler şöyle dursun kem hayalden sakındım
Huzurunda diz çöküp ahvalimi yakındım
Ruhum bedenden uzak bir tek ona yakındım
Cevrini bin servete satmaya kıyamadım

Düştüğüm meczup hale yazım kaderim dedim
Gelsin minnet borcumu canla öderim dedim
Kaç kere yemin edip çeker giderim dedim
Bir türlü yeminimi tutmaya kıyamadım

Kölenin sultana kin güttüğü görülmüş mü?
Halinden hiç şikayet ettiği görülmüş mü?
Haşa sırtını dönüp gittiği görülmüş mü?
Ardımda koyup veda etmeye kıyamadım