Kıyamadım Şiiri - Mehmet Nacar

En acı günlerinde saçının tellerini,
Gözlerine bakarak okşayıp sayamadım.
Seni göğsüme sarıp, tutarak ellerini,
Hüzün dolu gönlüne teselli koyamadım.

Duyduğun her acıyı yüreğimde yaşadım,
Sevgimin halısını yollarına döşedim.
Hüznüne nikâh kıydım, mutluluğu boşadım,
Çilenin urbasını gönlünden soyamadım.

Bulut bulut dağılan gözlerinin yaşından,
Usanarak sevdamı çıkarmadın düşünden.
Caneşimsin diyerek koşa koşa peşinden,
Yorulmadan bıkmadan, sevmeye doyamadım.

Sen orada kaderin cilvesini tanırken,
Ben kahırlar içinde acıyla kıvranırken,
Telefon her çalmada arıyorsun sanırken,
Umudun uykusundan silkinip ayamadım.

Ateşlere atılmış kibritin ucundayım,
Yüreğine oturmuş özlemin tacındayım.
Hasret sıradağının en dik yamacındayım,
Zirvedeki meleğin sesini duyamadım.

Telefona attığın mesajları ezbere,
Okuyorum gün boyu yeni baştan kaç kere.
Hatıradır diyerek kopyaladım bir yere,
İlk geldiği yerinden silmeye kıyamadım.

Gönlünün kovanında bal karışmış acıyım,
Gözlerin gülsün diye ömrümce duacıyım.
Sevdamın Kâbe’sine emekleyen hacıyım,
Dön diye ısrar eden şeytana uyamadım.