Kıyam et! Şiiri - Gülşen Destanoğlu

...Sur'a üfledi kendini israfil zanneden tayfa
çiçekler kan kokacak artık Mezopotamya'da...

pusuya yatmış susuyor
kan içmeye susamış toprak
bağrının orta yerinde saplı hançer
ki gün olur
sap döner devran döner
akıttığı kanda boğulur
şiddete meyleden beşer

vakit tamam

"kenan" diyor haham
"barut satayım" diyor yamyam
uşak iken beylik cümleler içinde eyyam

ortalık toz duman

baltalar bilendi
kana kana kan içecek vaadedilmiş topraklar
inkar etse de tanrı
nicedir ondan büyük banknotlar
öyle diyor yamyamlar

-insan etiyle dönermiş bu çark
onların izni kadarmış
hem hukuk hem hak-

bir de demokrasi imiş ya adı
bencileyin ziyadesiyle manidar

"uyy havar
muhammed/ isa aşkına"
kan konuşmaz amma
bakın nasıl da savaş çığlığı atıyor tamtamlar
ve hala istikrardan dem vuruyor
beyazcamın ardındaki davarlar...

tarih tekerrüre gebe
doğdu doğacak

ve hatta/ belki insanlık
bundan böyle
ok ve yaya kalacak artık

bunların hepsi muğlak

amma/ bildiğim tek mutlak
döneklik baki kalsın diye
tekerlek yine icad olacak...