Kıyam Şiiri - İsmail Uysal

Ben ki yalnızlığın keyfini sürmek
İstiyorum diye şiire sardım
Nereden çıktı bu kalabalıklar
Bu ince alaylar, bu kabalıklar...

Hiçliğin efsunlu sırrına varmak
Ve kaybolmak için huzura erdim
Deniz mavi oysa kör bu balıklar
Nereden çıktı bu kalabalıklar

Konuşsam, derdimle hasbihal olur
Sussam, yaram azar, infial olur

Bilinmezliklerin görünse ardı
Nerdesin bir bilsem, kimbilir nerde
Kuşların görecek çok şeyi vardı
Gözünün çarptığı maviliklerde.

Nerdesin bir bilsem, kimbilir nerde?
Avucuna değmiş, sudan bir yudum
İçsem isyan çıkar, ihtilal olur
Yedi bölgesiyle kıyamda yurdum

İçmesem, kalp sükun, dilim lal olur
İçsem isyan çıkar, ihtilal olur.

Gözlerine ilham gücünü veren
Efsuna takılı kaldı gözlerim
Nereden çıktı bu kalabalıklar
Günbegün tükenen bu sevdalıklar

Gönlünü gözümün önüne seren
Bir tuhaf iksire daldı gözlerim
Güvercin kanatlı akbabalıklar
Nereden çıktı bu kalabalıklar

Gitsem ki yaşamak ihtimal olur
Kalmak ki muhakkak irtihal olur