Sensiz olduğum içinde bulunduğum karanlık dünyam
Doğarken aldığım doyamadan baktığım hey arabam
Bütün bunlara sebep olan ve olmasını yapan yaradan
Sana sığındım affet günahlarımı da yarime kavuşam
Korkarak baktığım belime taktığım kemerim
Yıllarca bana hizmet ettin göbeğime zimmettin
Bazen orayı sıktın bazende alabildiğine gevşettin
Sen yılmadan pantolonumun düşmesine hizmetettin
Bak sen en çok eziyet çeken canım ayakkabım
Her yeni alışımdan eskisini giymez çöpe atardım
İçim kıyılırdı yaparken çünkü ençok sana basardım
Çektin biliyorum ama yüzün buruşur parlayamazdın
Herşey güzel gömlek üstümü,pantolonsa bacağımı örter
Değişik değişik giyer renklerin uyumu çevreye dikkat çeker
Boş ver sen onlara ne olursa olsun hayat çekmeye değer
Üstünde ki değil içine bak gerçekten insansa herşey fark eder
12.04.2008
Bahattin Tonbul
Kayıt Tarihi : 12.4.2008 16:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Arabam elbisem kıyafetim insanlarla özdeşleştirdim giyimle
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!