Kıyabilsem Sana Şiiri - Turgut Uzdu

Kıyabilsem sana
Vazgeçebilsem senden
Hiç özlemesem
Gözlerim seni görmese her yerde
Yoksun diyebilsem
Yokum diyebilsem...

Uzatıp ellerimi bıksam boşlukları yakalamaktan
Parmaklarım dudaklarına dokunmayı hayal etmese
Yokluğunda caddeler sokaklar daralmasa
İç içe girmese kaldırımlar
Yüreğim sıkılmasa
Gitti diyebilsem
Bitti diyebilsem...

Kıyabilsem sana
Sevmiyorum diyebilsem
Üzülmesen
Sevinsen yokluğuma
Ben kaybolsam kendi içimde, seni bulamasam
Delicesine haykıran tellallar sussa
Mavi gökyüzü hatırlamasa beni
Güneş görmese, yağmur damlamasa üzerime
Soğukta üşümesem, sıcakta terlemesem
En kara silgi geceyi ve gündüzümü silse
Sen ağlamasan
Kıyabilsen bana
Gezinsen gönlünce gönlünde
Beni unutsan...

Suyu unutsam, çektiğim nefesi
Taktığın bereni
Silsem bütün gül yapraklarından gül rengini, pembeyi, beyazı
Siyaha boyasam her şeyi
Parçası olsam en koyu karanlıkların
Kendi karanlığımda kaybolsam...

Kimsesiz bir köy kursam tam senin olduğun yerde, şuramda
İçinde tek ben yaşasam
Seni beklemesem her evin penceresinde
Kapılar tekrar açılır diye umut etmesem
Aramak için hiç yürümesem...

Olmuyor bir tanem
Yüreğim kendinden kopuyor da
Senden kopamıyor, kopmuyor
Yüzünü görmediği geceye gece diyemiyor
Şaşkın saniyeler
Hüznün saadeti kovalamasına alışamadı.

İstiyor mu sanıyorsun sensizliği
Sensiz çarpmayı parmaklıklar arkasında
Kırıp bütün kafesleri sana koşmayı istemiyor mu sanıyorsun
Gitsen de, kalsan da
Gitsem de kalsam da
Ah!
Unutabilsem
Unutabilsen...