Kıy bir açlık tabağa Şiiri - Ahmet Coşkun

Kıy bir açlık tabağa

bir şey, asil bir şey, iyi bir şey
ekmek buğusu gibi değil o sancı
gürül gürül içinde nehirler akar
dalgalar dış çeperlerini yalar
böbreklerin susuz süzülür
karınca kaplar bacaklarını
iflahını keser açlık

gözler görmez kanun yasa korku
damak kuruluğu ses tellerin incir
kasap önünde kedi bekleşir ciğer
fırıncının camları iner aşağı
kalbin atışları avuçlarda
sirenler takılır peşine
sen hiç aç kaldın mı

derme çatma gece kondular
şiş örgülerle göz ağartan kadın
çocuk neşesinde habersiz çocuk
kadersi bir alışkanlığın değişmezi
gözler ellere dolaşan masumluk
göz yaşına mutluluk doğrar gün
açlığı beklerken

fukara edebiyatı uydurması
yoksul sırtında servet yığanların
bilsen şu karın tokluğuna zenginliği
köpüklü jakuzilerden puro yakarken
balya balya banknotlar stoklanır
güle oynaya süren hayatlar
açlık besler