Kıvrım (Öte Gece) Şiiri - Gökmen Çebitürk

Boş sokaklar paylaştı gece geç vakit yalnızlığımı,
Bir beden olduğum yegâne değildi koyup da giden gölgem.
Kol kola dolaştık tenhaları iki sırdaş dost gibi;
Anlatan ben oldum, dinleyen yine ben.

An gelir gözlerim boşluğa dalar
Ne düşündüğümü bile bilemem.
Sigaramdan duman kıvrılarak yükselir de
Meğer yalnız seni düşünür bilmediğim.

Semadan cilve yapar beni çağırır yıldızlar,
El uzatırım biçare tutan yine sadık dostlar.
Beklerim ki şafakla doğar içime feyz:
Bir gecem biter öte gecem başlar...