kıvranan dalında gül
bir türküdür tutturur
yapraklarında dökül
sevdasından kudurur
ayazında kaldım
donduğum ana
sönük yanar fenerden
yürek sızar hünerden
geçer gider kenardan
susuz kalır can kurur
beyazında aldım
konduğum yana
çöğür diken batınca
acısından tadınca
üstüne dert katınca
ozan efeme vurur
yazında bunaldım
onduğum tana
170411denizligülcebuluşma
Ozan EfeKayıt Tarihi : 5.5.2011 07:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)