Kıvırcık Şiiri - Mustafa Çetinkaya

Kıvırcık, ikinci torunum
Dağlar Doruk Çetinkaya
Dili iyice çözülmeye başladı bu günlerde

" Dede, dede, dedee!.. "

O tatlı dili
Beni benden alıyor.
Sıkı sıkıveresim geliyor bazen,
Yuvarlayı yuvarlayıveresim geliyor severken.

Her gelişinde yaslanıp koltuğa
Bir minder,
Bir de yastık yumuşacığından
Uzatıp ayaklarımı odanın ortasına
Beşik oluyorum en güzelinden, en hassasından.
Salla babam salla

" Nennn, nennn, nen!
Nennn, nennn, nen!.. "

Sözlerini değiştirip bu kez

" Eeee, eeee, eee, e!
Eeee, eeee, eee, e!.."

Kendisine ninni söylüyor bacaksız.

Bazen derin bir uyku,
Bazen de ufak bir tıkırtıya bile uyanış
Bakıyor bakıyor
Uyku mağrulluğu üzerinde... derken
Tatlı bir tebessüm yayılıyor yüzüne
Beni kucakla diyor gözleri.
Sarılıp boynuma,
Yaslanışı var ya omzuma
Fethediyor yüreğimi.
Dedem, dedemm
Kıvırcığım,
Kıvırcık koçum, küçük koçum benim.