Kıvırcığım Şiiri - İsmet Bozkurt

Kıvırcığım

Özledim be kıvırcığım nerdesin
İstesem de artık seni göremem
Çok uzakta varılmayan yerdesin
Zindan oldu buralarda duramam

Geceleri resimlere sarılan
Hasret çekip düşündükçe yorulan
Bir yetmezken iki kere vurulan
Ceset oldum artık sana eremem

Neşesisin her vardığın yerlerin
İlacısın hep ağrıyan ser’lerin
Sızlıyor bil sensiz kalan yerlerim
Kapattılar yollarımı varamam

Haber gelmez can bildiğim özümden
Sakınırdım seni kendi gözümden
Ayrı düştük bir vefasız yüzünden
Bağladılar kollarımı saramam

Tesellimdin, sığındığım dalımdın
Gece gündüz avunduğum halımdın
O bahçede yeni açan gülümdün
Kopardılar tutup seni deremem

Bekliyorken kavuşacak günleri
Mazi ettik hayalleri dünleri
Biz yapmıştık aramızda sen’leri
Rüyalarım kabus oldu yoramam

Kucaklayıp sarılırken boynuna
Engeller var sokulamam koynuna
Nasıl girdin bilemedim beynime
Koklayıp ta gül diyerek saramam.

İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)