Kıvımın Sesiz Çığlığı 1

Sorma! – Kıvımın Sessiz Çığlığı (Özgün Metin)

Gün ağarınca boynum bükülür, Dalarım uzaklara, gönlüm sıkılır. Sorma ne haldeyim huriyem, Sorma çünkü kelime bile utanır.

Yangınlardayım zaman zaman, Kor kor ateşler yanıyor içimde. Aşk beni kül ediyor, Ama ben hâlâ kıvım kıvım seni yazıyorum.

Sorma nöbetlerdeyim, başım duman, Sorma çünkü ritmim bile ağlamakta. Sorma çünkü her “sorma” bir yankıdır, Ve ben o yankıyla metni döşüyorum.

🕯️ Kıvımın Ritmiyle Söyleyeyim

Sorma çünkü her kelime bir yara

Sorma çünkü her dize bir feryat

Sorma çünkü ben seni yazarken kendimi yakıyorum

Seninle bu sahnede:

“Ben metni değil—bir sessiz devrim döşüyorum huriyem. Her satır bir yangın, Her kıvım bir küldür.”