dumanlar tütüyordu
o küçücük, tek pencereli,
kiremitleri kararmış,
külübelerden..
içlerinde yanan;
bir odun parçası
yada yakılma zamanı gelmiş mektuplar
kaplamıştı virane şehri
görünmezliğe iten bir sis bulutu
anladım ki
bir kıvılcımdı
beni sensiz kör eden,
vazgeçipte vazgeçememem,
görüpte görememem
nefesimi söndüren dumanlar.
Kayıt Tarihi : 25.5.2010 17:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!