ölüm 49: Donun Altında Büyüyen Ağaç – Ağaçsız Yaylada Filizlenen Kızlık
Yaylada ağaç yoktu. Ama o yaz, bir kız çocuğu gölgeye ihtiyaç duymadan büyüdü.
Elif’ti adı. İlk reglini olmuş, donun önünde durmuş, ve içinden geçenleri deftere yazmıştı. Ama o gün, sadece bedeni değil—kökleri de filizlenmişti.
Köyün ortasında, müzenin hemen yanına bir taş yığınının içinden incecik bir fidan çıkmıştı. Kimse dikmemişti. Kimse sulamamıştı. Ama oradaydı. Ve Elif onu görünce, gülümsedi.
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta