ölüm 51: Kadının Elli Yerde Elli Hâli – Bağdan Çurfalığa, Gövdeden Gövdeye
Kadın tek bir yerde yoktu. Kadın, hep her yerdeydi. Bağda üzümün gölgesindeydi sabahın ilk serinliğinde. Ocak başında ise közle göz göze, dumanla omuz omuzaydı. Davarın ardında yürürken ayağında toz, sırtında ter, dilinde türkü vardı. Yatakta sessizdi—ama sessizlik, bir teslimiyet değil, bir tür bekleyişti. Çeşmede sabırla su çekerken ip kollarını keserdi ama o susmazdı. Değirmende un taşırken yorgunluğu ezilmiş buğday gibi taşın altında erirdi. Çurfalıkta çocuklarının götünü sabunlarken sabun köpüğüne dua gizlerdi. Toprak damda sergi gererken hem güneşi bekler hem gölgede gömülürdü. Gözleri hep taşta, eli hep işteydi. Ama en çok da aklı her şeydeydi.
Kadın bir bütün gibi görünse de… Her parçası ayrı bir halk hikâyesiydi. Kendi gövdesinde sadece ev değil—bir millet taşırdı.
📖 Bölüm 52: Çurfalıkta Kuruyan Dua – Kadının Göt Yıkarken Yazdığı Destan
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta