Kıvı 5 Şiiri - İbrahim Şahin 2

Köygerçeği / Bölüm 2: Çeşme Başı Sessizliği

Çeşme başıydı günün nabzı. Gündüzleri kadınların sessizce su doldurduğu, akşamları gençlerin utangaç bakışlarla buluştuğu yer. Bak, su sesi bile konuşmazdı burada — sadece akar, sır taşırdı.

Geysilikte rüzgâr bile nazlı eserdi. Her esinti, birinin saçından kopmuş bir tutam özlemi taşırdı. Kuşlar bile fazla ötmezdi; çünkü doğa, burada konuşmayı değil dinlemeyi öğretirdi.

Değirmen durgundu ama içinden geçen her un tanesi, yılların bekleyişi gibiydi. Ve harman başı… işte orası hayatın döndüğü yerdi. Aşk orada atılır, keder orada savrulurdu. Toprak hem beslerdi hem de örterdi duyulmayan çığlıkları.

Oba yolu uzundu ama göğüs gerilirdi. Atla geçersen başın dimdik, eşekle çıkarsan yüreğin sakin olurdu. Koyun kuzuysa sanki çocuk gibiydi; masum, sıcak, huzurlu. Her adım doğayla iç içe, her nefes özgürlüğe bir fısıltıydı. 🌿

Burada sanal yoktu. Parmak izleri değil, ayak izleri kalırdı. Göz teması her şeyin anahtarıydı. Ne hissizlik vardı ne korku — burası özgürlüğün en çıplak haliydi.