Bölüm 43: Donun Müzeye Girişi – Kamusal Hafızanın Kadife Yüzü
Köy meydanında o gün bir tören vardı. Ne bayrak çekildi, ne marş söylendi. Ama herkes biliyordu: bugün bir don, tarihe geçecekti.
Fadime’nin donu, yıllarca çamaşır ipinde dalgalanmış, bayram sabahlarında çocuklara gölge olmuş, muhtar defterine “kamusal eşya” olarak geçmişti. Ve şimdi… köy müzesine giriyordu.
Müze dediğin, iki göz odalı eski okul binasıydı. Ama içindeki eşyalar, bir halkın alnına yazılmış cümlelerdi.
Bir gün gelir de unuturmuş insan
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde
Devamını Oku
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta