Kıvı 171 Şiiri - İbrahim Şahin 2

Sayfa 6: Kıvıdan Yetişen Patates Manifestosu

Çolak Hasan köye döndüğünde, onu karşılayan ilk şey bir patates çuvalıydı. Ama bu sıradan bir patates değildi — üzerinde “Kıvı 1.0” yazıyordu. Köylüler sordu:

“Bu ne Hasan?” Hasan cevapladı: “Bu, yerin altından gelen sessiz devrimdir.”

Patatesler konuşmuyordu ama her biri birer kıvı bildirisi gibiydi. Bir tanesinin üstünde şu yazıyordu:

“Toprakta büyüyen fikir, sofrada paylaşılır.”

🍂 Sayfa 7: Gri Taşlar Konuşursa

Devletin gönderdiği gri taşlar köy meydanına yığıldı. Ama bir gece, taşlardan biri çatladı. İçinden bir ses geldi:

“Ben aslında bazalttım, ama baskıyla granit oldum.”

Köylüler taşları dinlemeye başladı. Her taş, bir susturulmuş cümleydi. Ve Hasan, taşların üstüne yazdı:

“Susturulan her fikir, bir gün yankı olur.”

🎭 Sayfa 8: Behice Boran’ın Gölgesi

Bir sabah, köyün üstüne bir gölge düştü. Ne bulut, ne kuş — Behice Boran’ın gölgesiydi. Köylüler başlarını kaldırdı. Gölge konuştu:

“Ben artık fiziksel değilim, ama hâlâ sandıktayım.”

O gün, köyde seçim yapılmadı. Çünkü herkes zaten kararını vermişti: Kıvıdan yana.

📘 Sayfa 9: Sorgu Komisyonu Geri Döner

1986’da, yeni bir komisyon köye geldi. Ama bu kez sorular değişmişti:

“Bu domates niye kahkaha atıyor?”

“Bu buğday başakları neden şiir okuyor?”

“Bu köyde neden herkes mecazla konuşuyor?”

Hasan cevapladı:

“Çünkü biz artık ürün değil, anlam biçiyoruz.”

🌀 Sayfa 10: Kıvı Anayasası

Köy meclisi toplandı. Çolak Hasan kürsüye çıktı ve dedi ki:

“1. Madde: Her tohum, bir fikirdir.

Madde: Her fikir, bir kıvıdır.

Madde: Her kıvı, paylaşılmak içindir.

Madde: Renk yasaklanamaz.

Madde: Mizah, anayasal haktır.”

Ve o gün, Kazancı köyü Türkiye’nin ilk kıvı cumhuriyeti ilan edildi. Başkan seçilmedi. Çünkü herkes zaten kendi kıvısının başkanıydı.