Kıvı 12 Şiiri - İbrahim Şahin 2

ygerçeği / Bölüm 8: Göğostos Çapraz Döleme

Göğostos ayıydı. Sıcağın en kör noktasında, toprağın çatlağı bile susuzluğuyla konuşurdu. Ama çocuklar bu suskunluğa kulak vermezdi. Hatrettein, İrbeğem, Cafer ve Omar; dört gölge, dört hayal, dört zeka kıvılcımı...

Sabahleyin dere kenarında çıplak ayakla taşlara basarak inmişlerdi değirmene. Omar değirmen taşına oturmuş, un tozu savrulurken sabit bakıyordu suya; öte yandan Cafer elindeki çakıl taşını göğe fırlatıyor, düşerken tuttuğu dileği sadece kuzuya fısıldıyordu.

Irbeğem Bük’teki çalılıkta bir oğlağın başına sarı iple bağladığı çanla oyun kurdu. “Eğer bu çan beş kez çalarsa, kavuşmak mümkün,” dedi. Kimse kavuşmak istemediğini söylemedi; ama herkes içinden aynı şeyi geçirdi.

Hatrettein, ardıç dalından yaptığı mızrağı dere kenarında bir kurbağanın yanına sapladı — sonra onu tutup bırakırken “hiçbir sır sonsuza dek saklı kalmaz,” dedi. Ama sır paylaşılmadı; suya karıştı.

Gün batımında dördü de çimenliğin üzerine uzandı. Göğe bakarken Cafer şöyle dedi: "Hayvanlar kadar temiz olsak, kimse bizi adam etmeye kalkmazdı."

Ve gökyüzü, çocuklara yıldızlarını biraz daha yaklaştırdı.