KIVI 117 – “Torosların Eteğinde, Wi-Fi’siz Bir Direniş”
Ne modem vardı, ne bildirim sesi. Sadece rüzgâr, çam kokusu, ve dut yaprağının gölgesi.
Fadime, elinde süzme yoğurt, Zühre, göğsünde güneş lekesiyle çamaşır seriyordu. Memo, cep telefonu yerine kaval taşıyordu.
Köy meydanında ne basın vardı, ne sansasyon. Sadece Kör Kemal’in gözleriyle okunan bir roman, bir çığlık:
Seziyorum ki kaçacaksın..
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Devamını Oku
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta