Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
1989 yılının son baharının da sonuna doğru güneşin inadına aydınlattığı bir günün başlangıcında tanıdım şu dünyayı. Eskişehir'in o yıllardaki köhne evlerinin bacalarından çıkan gri dumanlarına rağmen yaşamak ve o havayı solumak için gelmiştim aslında. Ama okulla tanışmam Kütahya'da oldu, tabi 7. sınıfa kadar okuyacağım okulla. Çok şeyin ilkini orada buldum, ilk arkadaşlıklar, ilk yaşama bakış açım, ilk harfler, ilk öğretmenim... Oradan mezun olmak nasip olmadı ve ilk ayrılığımı da orada yaşadım ...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!