İlk nefesimde de son nefesimde de
Hep sen vardın hücrelerimde
Çünkü yasamak demek
Senin olabilmek demek
Her an hissedebilmek
Dokunabilmek belki de
Sevgiye giden yol aşktan geçer
Elbetteki aşk olmazsa olmaz
Sevgi olmayınca kalbi yavan kalmaz mı insanın
Sevgiyi besler içindeki aşk
O olmayan kalp neye yarar ki
Bilmediğini görmediğini sevemez mi insan
Eğer Yoksan Sevdiğim Anlamı Yok HiçBirseyin
Sen VArsan Anlam Bulur Gençliğim
Suya Yazı yazarcasına değil sevdam
Kanımı döke döke kanımla yazıldı...
Kolay değil seni içimden almaları
En derinlerime saklamısken seni
Soğuk kış günlerinde sıcak bir sobaya özlem gibi
Kurak yaz aylarında susamak gibi
Hastalığına ilaç arayan bir hasta gibi
Özlüyorum Ölümü...
Biliyorum ki sonum olmayacak ölmek
Korkmuyorum elbette bir gün gelecek
Sana öylesine hasretim ki içim içime sığmıyor,
Özlemekten yorgun düşse de bedenim,
İçimde ki yangın büyüdükçe büyüyor,
Ve bitecek dedikleri yerde...
Daha büyük alevler sarıyor ruhumu,
Ağlamaktan kurusa da göz pınarlarım
Mazide kalmış o eski mutluluklar
Bilinmeze sürükleniş devam ederken
Yüreğim kanarken için için acısı ile mazinin
Ne mümkün ki çare bulabilmek derdime
Ya da merhem olmak
Yasaklar ve yanlışlarla dolu bir hayata
Bilmezdim çocuk çağlarımda hayatın acımasız oluşunu
Bilemezdim daha henuz ondördünde iken
İnsan herseyi toz pembe görürken o çağlarda
Hayatın insafsızca yıkacağını bir gün
Yavaş yavaş ögreniyor insan
Düşe kalka...
İlk nefesimde de son nefesimde de
Hep sen vardın hücrelerimde
Çünkü yasamak demek
Senin olabilmek demek
Her an hissedebilmek
Dokunabilmek belki de
Başka bir mutluyum artık hayata karşı
Direnmenin direnebilmenin hazzı olsa gerek
Her engelde korkmadan cesurca savaşmak
İnsan bu kadar güçlü olsa gerek
Yaşanan her kötü olay çaresizleştirse de
Yılmadan her düştüğünde kalkmak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!