Kıtmir'den İbret Şiiri - Adem Çoban

Kendi yarana merhem olamadın ya gönül
Kur-an’la toprağını sulamadın ya gönül
Çiçek olup bir dalda solamadın ya gönül
Muhacir bedene yurt bulamadın ya gönül
Bir Kıtmir kadar bile olamadın ya gönül

Demirle taşla ör hep kendine kumdan kale
Üç günlük ömür için ahiretten imale*
Nefsine kurban olup bak şu düştüğün hale
Muhacir bedene yurt bulamadın ya gönül
Bir Kıtmir kadar bile olamadın ya gönül

Misafir iken köşkte sultan olsan nafile
Üç nefes beş olmaz’ki abu hayatta bile
Bir ömür yaşadın’ki benzer Ebu Cehil’e
Muhacir bedene yurt bulamadın ya gönül
Bir Kıtmir kadar bile olamadın ya gönül

Dilenci ol yan şimdi seccadene otur da
Bir köpekten ibret al düştüğün bu çukurda
Boşa geçen bir ömrün telafisi huzurda
Muhacir bedene yurt bulamadın ya gönül
Bir Kıtmir kadar bile olamadın ya gönül