Kıtlık Şiiri - Mehmet Soysal

Kime gitsem sen yok içinde
Kimse bilmiyor, tanımıyor seni
Yüreğimde ki kıtlıktan habersiz gözlerim
Bu kadar sakin olmazdı bakışlarım yoksa
Bir fırtına eser başımda
Gönlümde bir tufan kopar ki sorma

Seni bilmiyor şu uçan kuşlar mesala
Bilselerdi kaybolurlardı gökyüzünde
Tıpkı benim kaybolduğum gibi gözlerinde
Bir karanlık kuyuya düştüm ki sorma

Nereye gideceğini bilmeyen
Rüzgara kapılmış, meçhule yol almış
Dalından koparılmış kuru bi yaprak gibiyim
Öyle bi savruluyorum ki
Nefesim tükeniyor bazen
Adını her andığımda içim titriyor
Bana herşeyi sor ama, bende ki yerini sorma

Anlatamam ki seni sana
Yokluğunu anlatamadığım gibi bana

Zaten bu şehir bilmiyor seni
Bir de gözlerim bilmiyor Yüreğimde ki kıtlığı

Bilselerdi ne şehir kalırdı geride
Ne de bir damla yaş gözlerimde