Bin yıllık esaretin ve kasvetin
Yalnızlığının garip türküsüdür
Yine söylenen hep derinden,
Yağmur her yağdığında yine
Ağlayan kayalardan süzülerek
Anaların gözyaşı olup dökülen…
Çekirge sürüleri kıran, kıt olur
Kıraç, susuz ve aç topraklarda
Boynu düşer ölgün başakların,
Rahmet diye semadadır eller
Derin acıda kapanır kör gözler
Oysa diken batarı sırf görünen…
Kayıt Tarihi : 26.6.2021 22:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu konuya dikkat çeken kıymetli şiiriniz ve hassasiyetinizi yürekten kutluyorum, kıtlık yaşanmasın dileğimle, esen kalın
Kıtlıkları yaratan bir doğal süreç sayılan doğanın tahribatı gözü doymaz kapitalizmin kar hırsı
ormanları yok edilişi çevrenin bozulması.
Umarım gelecek nesiller daha duyarlı olur eğer biz bir şeyler bırakabilirsek onlara.
Konuya dikkat çeken anlamlı şiirinizi kutlarım.
Saygılarımla.
Aslında şu an geldi aklıma, sanırım arpa buğdaydan daha erken olgunlsştığı için öncelikle arpa harmanını kaldırıp un yapmışlar.
Öyleki, ben 11-12 yaşlarında iken nereden ve kim eliyle geldiyse "Meksika Buğdayı" diye bir tür geldi epeyce de esmerdi ama milletin harmanı6da ertesi yıla kavuşur olmuştu.
İbrahim bey, beni tam Kırk sekiz yıl öncesine döndürdü şiiriniz.
Allah düşmanımı dahi açlık ve/veya kıtlıkla sınamasın...
Duyarlı yüreğinize saygıyla.
TÜM YORUMLAR (29)