Eçhel soylu baktı
ateşe atsa yanmıyor kitap
suya atsa ıslanmıyor
yırtılmıyor
çürümüyor...
İşaret parmağı gitti başına
bir ampul yandı söndü beyninde
'işte bu! dedi
on binlerce kitap getirtti
onlarca amele tuttu
çimentoydu mimentoydu derken
görkemli şatosunun
inşaatını başlattı...
Kitaptan şato
çok geçmeden
yükselecekti
yüksele yüksele
gökdelen olacaktı...
ama o da ne!
Daha ilk kor dizilmemişti ki
yandı kitaplar
ilk yağmurda ıslandılar
yırtıldı
çürüyüverdiler...
Canım kitaplarım
eçhel soyluya melzeme olmamak için
kendilerini öldürdüler..
Kayıt Tarihi : 25.10.2004 10:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!