Kitapsız. 16.00. N&ş. ...

Kitapsız

Bir zamanlar deliydim, her şeyim kavgaydı,
Adın geçse yeterdi, koşardım davaya.
İsteseydin, bir nefeste canımı verirdim,
Ama sen, beni yalnızlığa mahkûm ettin.

O gün gittin, feleğimi şaşırdım ben,
Acıların en dibine, en sona düştüm.
Bardaktaki son damlaydı beni yıkan,
Tüm dostlar kaçtı, hain diye bıraktın.oysa sendin hain olan kitapsız

Oysa bendim sadece, senin gölgenin izinde,
Her sözün, her vaadin birer yalanmış meğer.
Hırsım senin yüzünden bin parçaya böldü,
Bir sen, beni her şeyde suçlu gösterdin.

Dertler deryasında, olgunlaştım zamanla,
Acılarla yoruldum, düştüm kalktım her an.
Artık gözlerden anlar oldum insanları
Senin yüzünden öğrendim, sözlerden çok derinini

Bu hayat yolunda karar verdim, doldu zaman,
Salya sümük ağladım, derinden, en içten.
Bekledim yıllarca, bir gün döner misin diye,
Ne bir haber, ne bir selam, hep sessizlik indi.

Kerem gibi düştüm, sevdiremedim kimseyi,
Belki iki kelimeyi bile zor getirdim.
Ama bu kalp, acıları gömdü derine,
Sonunda şair ettin beni, ve kitapsız sözleri tükettin.
Her cümlen, her hareketin kitapsızdı,
Ama bu yara, beni benden alıp götürdü.sonunda sair ettin beni kitapsız