Kitaplık Şiiri - Gizem Ebrar Çaylak

Adam adım attı, önünde bir kapı
Kapı kapalı, içerisi karanlık bir oda
Girilmemiş uzunca zaman oraya
Kapı eski, koku eski, oda eski

Kapının kolunu tuttu, kapıyı açtı
İçerisi karanlık doyasıya boşluğa
Yokladı lambayı, lambayı yaktı,
Pencere açıldı, rüzgar içeride yankılandı
Duvarda yaşlı bir kitaplık ona baktı

Tozlu defterler vardı eski kitaplıkta
Satır satır dokunmuşlar suskunluklarla
Suskun eski kitaplık yel aldı camla
Tozlar başladı uçup gitmeye rüzgarla

Bir sıcaklık yaklaştı pencereden
Defterler görünür oldu raflarda
Adam elini uzattı, aldı eline defteri
Üfledi tozunu, kapak hazır açılmaya

Çevirdi sayfaları, bir defter yazı vardı
Okudu, sorular vardı, cevap buldu
Cevap oldu, boşlukları doldurdu
Kitaplıkla ortak oldu

Adam adım attı yavaş yavaş
Kapadı ışığı, kapı kapandı, gitti
Gün geçti, geri geldi, kitap okudu
Gün geçtikçe daha da okudu

Kitaplık her gün daha güzelleşti
Artık onu okuyan vardı, değildi suskun
Bu bir ortaklıktı, içinde sevgi vardı
Okudukça bitmeyen, yenilenen...

Karanlık eski bir odaydım, sen geldin
Kalbim tozlu bir kitaplıktı, sen gördün
Gözlerim güneşe kördü, sen gösterdin
Tek başımaydım, bana bir kalp verdin

Sen geldin, adam geldi
Adam geldi, oda aydınlandı
Adam geldi, tozlar gitti
Adam geldi, gün girdi
Adam geldi, ben güzelleştim.

Adam sevdi, kadın sevildi
Kadın sevdi, adam sevildi.