Kitapların Dostluğu Şiiri - Hamdi Oruç

Oğlum dedi ki.Bu kitapları atalım
Dedim ki oğluma:
Onlar arkadaşlarım Onlar dağıtırlar eşkiya öfkemi
Onlar en kıymetli arkadaşlarım
Onlar dağıtırlar hüznümün karanlığını
Kiminin bir sayfasına düştüm bir güneş mısra
Kiminin bir sayfasına dünya büyüklüğünde gözyaşım düştü
Onlarda en emsalsiz güneşi yalnızlığımın,gecemin

Ben öldükten sonra ne gelir başınıza bilmem ki kitaplarım
İyi bir dost olamadım size
Belki denize nazır bir kütüphanede olur yeriniz
Belki bir hapishane duvarındaki rafta
Bir okuyucu bulursanız nerde oluşunuz üzmez beni
Üzer beni hapis kalışınız kitaplarım
Yüzüme gülümseyen kitaplarım...