Kitap ve Ömür Şiiri - Ahmet Levent Ay

Önümde sayfa sayfa kitap gibi ömrüm,
Ve okumaya korktuğum nahoş satırları,
Dökülür cümlesi derdin, üzüntünün...
Bu gece de onlarla ağla, kalmasın hatırları.

Şiddetinden boşluğun içime çökeceğim,
Cehennem ateşine “Beni al” diyeceğim,
Yokum ben, yoksa vuslatın. Böyle mi öleceğim?
Vuslatın aydınlatır en kör karanlıkları...

Ey Rahman-ı Rahim, Ey Kerim-i Zülcemal!
Özgürlükten bunaldım, beni kulluğuna al,
İstemem acı sultanlık, “Kıtmir’im” de şeker bal,
“İbadım” de sevindir şu âciz mahlûkları...