Kitap Filistin Ağlıyor Şiiri - Slma Liman

KİTAP filistin ağlıyor filistine ayak basmıştı Yusufun gözlerine bir ana ilişti oğlu gözlerinin önünde şehit olmuştu anne oğlunun başında çökmüş feryat ediyordu yusuf annenin yanına yaklaştı Ayşe ana yanına yaklaşan delikanlıyı görünce gözleri bir an değişti Yusuf Ayşe ananın yanına çöktü ayşe ananın üstü başı hep kandı o kanlar evladının kanıydı Yusuf Ayşe anayı çok sevdi Yusuf filistini böyle görünce içi acıdı elinden hiç bir şey gelmiyordu ki oda vatan görevini yapmaya gelmişti bel ki şehit olurum veya gazi dede gibi gazi olursam kara kara düşünüyordu şehit olmak istiyor filistin için değerdi onların acıları dinmesini diliyordu rabbinden yusuf o kadar durgusal ki hep gözyaşı tükerdi kılon komutan yine zalimlerine devam eder yusufa söyle bir baktı kılon komutan Yusufu hiç sevmemişti Yusuf vatani görevini yapmaya başladı aylar yıllar geçti yusuf melisayla tanıştı Melisa yusufu çok sevdi Yusuf hiç Melisanın yanından ayrılmıyor Ayşe anayada çok ilgisi vardı sanki onun anasıdı Ayşe anada Yusufu kendi evladıymış gibi bağırına basıyor her işini yapıyor her dediğini dinliyor zaman böylece geçiyor yusufun aklına gazi dede gelmişti ahmet beyi arıyor kunuşuyor filistinin halini anlatıyor melisanın yaşadıklarını anlatıyor yusufda ebuzer gibi şiir okuyordu hemde yazardı filistinde biraz olsun acıları eksilmiyordu yusuf sonuna kadar kılon komutanla savaşacaktı taki şehit olana kadar vede yılmıcaktı filistindekiler hepsi actı savaşın ordasında kalakalmıştı herkes filistin ağlıyordu Yusuf artık dayanamıyor bu acıya kılon komutan melisanın babasını öldürmüştü anasıla tek başına kalmıştı anasıda çok hastaydı melisa daha 7 yaşındadı birgün anasınıda kaybetmekten çok kokuyordu melisaya yusuf yardımcı oluyor ağabeyidi artık ne zaman başı dardasa yusuf koşardı aylar vede yıllar geçiyor birgün yusuf melisayı ağlarken gördü hemen yanına koştu Melisacım neden ağlıyorsun ne oldu Melisa hıçkırıklı bir sesle anam diyebilmiş Yusuf o an durakladı anana ne oldu Melisa anamı kaybettim abi Yusuf bir an yapacağını bilememiş o kadar özgündü ki ne söyleceğini şaşırmış Yusuf Melisaya şiir yazmıştı Melisayı şiirle anlatıyordu küçük kızın acısı ona o kadar ağır geliyordu ki Yusuf melisaya yazdığı şiiri gözyaşları ile okuyordu
filistin çocuğu
küçük bir kızın haykırışı çınlattı be anne
anladım ki hayatt boşmuş yokki bu detlere
bir çare insanın insanın vurduğu yerde bütün
bunlar gözümüzün önünde iki miliyar müslüman
varken 40 miliyon kişiye boğun eğme ya resul
açtım ellerimi sana islah et bu israli
musallat olsun büyük bir bela israil devletinin
başına yazık değil mi katlettiğiniz o kadar
insana insan olmazsınız siz asla havale
ettik sizleri Allah'a hani nerede kaldı
müslümanlık el uzatan olmadı onlara
çok yazık artık son bulsun bu işkence
7 yaşında ki çocuk ölüyor ne diye
kalem yerine silah var ellerinde
allahım sen zalime boyun eğdirme
istediğimiz huzurlu bir hayat
değil mi sen söyle filistinde
o kadar insan ölüyor yetiş ya
Muhammed katlettiler acımadan
uyan adem oğlu kardeşerimiz
ölüyor aç gözlerini filistinde
ocaklar sönüyor hayatı zindan
ettiler kardeşlerimize nedir
bunun sebebi kardeşlik varken
savaş ne diye çocuğu gençi
yaşlısı neden ölüyor sebesizce
Allah'ım sen bir yardım eyle
ağlayan gözler haykıran diller
gözlerim sizin için yaşlar döker
beddua ile dilimdesiniz siz
israilliler yeter bu vahşet yeter
bu zulüm yetmedi mi bu kadar ölüm
analar ağlar ölen çocuklar için
size tek bir sözüm hepsiniz zulüm
içinde ölün yazık sizin gibi
insanlara havale ettik sizleri allaha
YUNUS EMRE
Yusuf şiiri bitirdiği zaman
filistinliler yusufu can
kulağıla dinliyordular
akıllarına şehit olan
genç gelmişti o gençin
çektiği acıları düşündüler
Yusuf'unda o genç gibi
acı çekmesin diye dua
ediyorlardı Ebuzeri Yusufa
anlatıkları zaman Melisanın
gözleri parlıyordu bir
yandanda gözyaşları ile dinliyordu