Kitap Ehli Şiiri - Teoman Özgün

Putlara kulluk etmekten,endisine kulluk etmeleri,
Şeytana itâatten ayırıp kendisine itâat eylemeleri
Kuranla gönderdi; kullar,bilmezlerken bilsinler,
Rabini tanısınlar,karşı gelirlerken ikrar etsinler,
İnkar ederken ispat etsinler diye apaçık delillerle,
Kitabında hikmetleri sağlam hükümlerle onlara;
Oysa ki onlar,onun hikmetlerini görmemişlerdi;
Kudretini gösterdi onlara,kahrıyla korkuttu onları.
Kahrettiklerini felâketlerle nasıl kahretmiştir;
Afetlerle köklerinden biçtiklerini,bildirdi onlara.
Bilin ki benden sonra size zaman gelip çatacak;
Haktan daha gizli,bilinmez bir şey olmayacak,
Batıldan daha açık,görünür bir şey bulunmayacak;
Yalan söylemekten daha birşey ortaya çıkmayacak.
Hakkıyla okunsa da Kurandan daha ucuz bir değersiz,
Mânâları değiştirilse dahi revaçta mal bulunmayacak. Şehirlerde,iyilikten daha fazla inkâr edilen,
Kötülükten daha fazla tanınan bir şey olmayacak.
Kitabı bilenler hükümlerini artlarına atacaklar;
Onu ezberleyenlerse emirlerini unutacaklar.
Kitap ve ona uyanlar,iki kovulmuş sürgün olacak,
Birbirlerine yoldaş olan iki arkadaş yol alacak;
Hiçbir yurt sahibi,onlara yer,yurt vermeyecek.
Kitap ve kitaba uyanlar,insanların arasındadırlar,
Fakat sanki aralarında değiller; onlarladırlar,
Sapıklıkla gerçeklik eş olamaz,birbirine uyamaz.
O toplum bir aradadır; fakat birlikten ayrılmışlardır;
Sanki kitapla hükmeden imamlardır;
Fakat kitap onların imamı değil.
Onların katında kitabın ancak adı vardır;
Yazı/lışını tanırlar; mânâsını bilmezler.
Temiz kişilere her çeşit zulmü revâ gördüler;
Onların,Allaha karşı gerçekliğine iftiradır dediler;
İyiliklerine karşı kötülükte bulundular.
Dileklerinin uzak ve çok oluşu,zamanlarının,
Kendilerince bilinmeyişi yüzünden helâk oldular.
Sonunda özrün kabûl edilemeyeceği gün,
Vaad edilmiş olan o gün geldi çattı onlara;
Tövbenin makbûl olduğu çağ geçip gitti onlardan;
Bunlarla beraber de o çetin azap ve ceza çöktü,
Ey insanlar,kim öğüt diler, kabûl etmeyi isterse,
Allah başarı sözü/nü doğru yola kılavuz edinen,
Allahın izniyle doğru yola girmiştir.
Allaha sığınan emin olur,düşmansa korkar durur.
Allahın ululuğunu tanıyanın ululanması gerektir;
Yüceliğini bilenlerin,ona karşı alçalmalarıdır;
Kudretini bilenlerin esenlikleri,teslim olmalarıdır.
Sıhhatli adamın hastadan kaçtığı gibi kaçmayın,
Bilin ki gerçek yolu bırakanları tanımadıkça
Doğru yolu tanıyamazsınız;
Kitabın ahdini bozanları bilmedikçe
Kitabın ahdine yapışamazsınız;
Uzağa atanları anlamadıkça sarılamazsınız.
Ehlinden dinleyin; çünkü bilginin yaşayışıdırlar,
Bilgisizliğin ölümü.
Öyle kişilerdir ki hükümleri,ilimlerinden,
Susmaları söylemelerinden,
Görünüşleri iç yüzlerinden haber verir size.
Dine karşı durmazlar ayrılıklara da düşmezler.
Din,onların arasında gerçek tanıktık,
Sustuğu hâlde onların üstünlüğünü söyler durur.