Hayatın İçinden 21 - Kitap Şiiri - Recep ...

"Bizim evde o zamanlar pek çok evde olduğu gibi banyoda kazan vardı. Banyo yapmak istediğimizde annem o kazanı yakıp suyu ısıtır biz de öyle banyo yapardık. İşte ben o banyodaki kazanın sobasında Nazım Hikmet’in kitaplarının ısıttığı suyla yıkandım, evdeki sobada Pablo Neruda’nın kitaplarıyla ısındım.”

Beyazıt Öztürk… Hani şu televizyon şovmeni… Kimilerinin sanatçı dediği popüler şahsiyet… Çok zaman oluyor bir programında komiklikler yapıp 12 Eylül döneminin o zor günlerini kendine özgü sözüm ona mizahi bir dille eleştirip anlatırken lafının bir yerinde yukarıdaki cümleyi sarf etti.

Gülümseyerek seyrederken, bu sözleri duyduğum anda gülümsememin yüzümde donduğunu hissettim. İçim ezildi, yüreğim burkuldu. “İnsan kendisinin ya da ailesinden her hangi birinin yapmış olduğu böylesine utanılacak bir hareketi nasıl olur da sanki çok onurlu, çok saygı duyulacak bir şey yapmış gibi böbürlenerek anlatır?” Diye geçirdim içimden.

Öyle bir ruh hali içindeydi ki söylediği bu sözlerin ne anlama gelebileceğini kavramaktan uzak aklı sıra dönemin malum şahsiyetlerini küçümsüyor aşağılıyordu.

Bir kere daha anladım ki korku denilen şey insana her türlü alçaklığı yaptırabilir. Muhtemel bir tehlikeyle karşı karşıya kalmamak için evindeki kitapları yakan, üstelik bu eylemden utanacağına, tam tersi böbürlenerek anlatan biri, yarın öbür gün her hangi zor bir durumda ne kadar güvenilir olabilir?

Korkuya kapılarak kitap yakmak alçaklık mıdır? Bilmiyorum. Belki de değildir ama bir şeyi biliyorum ki kitap yakan biri bunu böbürlenerek anlatmaz. Hatta bu utanç verici durumu hiç kimseye anlatmaz.

Demek istemiyorum ki “İnsan korkmaz.” Elbette hepimizin korkuları var. En çok da benim… Ama insan bu korkuların hayatına yön vermesine izin vermez, veremez, vermemelidir.

Ve bir de öyle zamanlar vardır ki insanın hayatı için korkarak geri adım atmasındansa ölmesi daha kolay gelir. 28.10.2015

___________________________/

Kıssadan Hisse: Korku iyi midir, kötü mü? Bu her insana göre değişir. Lâkin bir şey var ki insanı tehlikeler karşısında dikkatli olmaya sevk eder. Bir şartla ki kişi korku mevhumunu hayatının bir parçası haline getirip kendini ona esir etmemelidir.