Kıtalar 2 Şiiri - Neyzen Tevfik

Başı yoktur sonu yoldur şu kitab-ı dehrin,
Ortasından elimizde iki üç yaprak var.
Bir beladır çekeriz küfr ile din gayretine,
Akıl idrak edemez hangi cihette hak var!
Toptaşı Tımarhanesi, 1927

Ârizîdir yaşayan her ne ki var eşyada.
Âlemi ömr-i muvakkatla görür, derk ederiz.
Aksederken bile fanus-ı hayalin ışığı
Görmeden kendimizi zulmete doğru gideriz.
Zeynep Kâmil Hastanesi, 1927

Arz-ı mecnun bir zen-i şehvetperestin aynidir,
Her ne varsa canlı şemsin, zâde-i icadıdır.
Metn-i divan-ı ademden müntehaptır kâinat,
Hilkatin ruy-ı zemin, mecmua-i feryadıdır!
Mısır, 1928

Er gerektir şive-i takdiri tahlil etmeye,
Güççedir bel bağlamak bence şuun-ı hikmete.
Düşman-ı bîdarı sair fil-menama sormayın,
O uyanmaz düşmeden gayya-yı mağlubiyete.
Bakırköy Tımarhanesi, 1942