Kitabeleşen taşlar! Şiiri - Mustafa Cilasun

Mezarlıkta
Yürüyorum ve hissiyatımı
Kaplayan bir hüzünle etrafıma bakıyorum

Can’ı
Dikili sütunlar,
Canan’ı yazılı satırların

Anlamak
İçin sinemde yozlaştığını
Vefa kılmadığını barizce görüyorum

Hayatı
Terk etmeden yaşanılan
Anıları asla yansıtmadığını fark ediyorum

Hiç biri
Yaşanılanları anlatamıyor
Bakıyorum etrafıma üç, beş dikili taş

Ve gelen
Ziyaretçilerde sükûnet
Ve derinlere dalmış kalp ile tefekkür
Haznelerinde adımladıklarını müşahede ediyorum

Arzın
Stadında oynayan
Ve gülenlerin, yaşamanın
Manasını bildiğini iddia edenlerin

Bilenlerin
Bilmeyenlerin farkı var mı diye
Bir kez daha bakıyorum lakin göremiyorum

Gözlerimin
Bu vakit terbiye muhtaç
Olduğuna kanaat getiriyorum

Silinmez
İzlerin abidesine bakarken
Hayatı bir roman misali karşımda buluyorum

Hayatın
İçinde yaşamış olan insan
Şimdi kabirde neler olacaklarını
Beklerken yine asliyetin hükmünü hatırlıyor

Mezarlıkta
Bitap halim ufkumu sardı
Ve sarstı dünya ve nimetlerini

Beni
Kul olmaktan alı koyan
Sebeplerini, bir anda sorguladı

Nedametimi
Ve hislerimi silkeledi
Fakat ne kadar nafile olduğu gerçeğiyle

Zahir
Her zaman sanki
Bir ahtapot gibi sararak

Kendi
Görevini ifa ediyor
Şimdi açziyetimin hıçkırması kifayet etmiyor