Kitabe Şiiri - Ekrem Özdemir

İbrahim YENEN'e...

Her şey bildiğin gibi dostum.
Her şey mazisi kadar körpe ve sıcak
tesadüfe yer kalmadı haznemde
eskiciler gülüyor canım yanacak.
Asırlardır kaynayan yanardağ sükutuyla
ruhumu avutuyor cümle herzeler
güya aşka düşecek
göğsümde yârimin saçlarıyla
hiç kırılmadan uyuyacakmışım
bir şafak yaprağında keşfetmeden yüzümü
iyimser delikanlı yüreğimle
münafık hayallerim olacakmış.
Ne çare ki kaderim
günahkar bir kalemin ucuyla
desensiz cennetler örüyor
nefsimin yetmediği arzulara.
Muhayyilem aldatıyor rüyalarımı
parmaklarım geceyi yoğururken
imanımı yorgan bilip kalbime
çerçevesiz bir aşkın varlığıyla susuyorum.
dokununca kanayan
bir gurbet mektubu olmak isterdim
şeytanın ihaneti kadar eski
tanrının müjdesi gibi
hep taze kalmak
ancak nehirden coşkularla
mel'un bir şehrin semasından
kutsal yakamoz mehtabıyla
Düşlerine sıkmak.
Herkes bildiğin gibi dostum.
Malum efsanelerin
Meçhul kahramanlarıyla dolu sokaklar
Kepengi açılmamış dükkana benziyor hayat
Devrik çınar kovuğundan
Serin gölgeler umuyor insanlar.
doğasını kaybetmiş
kızgın bir ressamım ben
tabiat arıyorum aynalara inat.
Gecenin öteki yarısında kapını çalan
ömür güneşinde yanmak isterdim
eski bir hakikat gibi
hep taze kalmak
sonra yetim çocuklardan sorup
telaşlı annelerin şefkatiyle
seni aramak.
Her şey bildiğin gibi dostum.
eski bir deniz kıyısında
soğuk kumsal akşamına çizdiğimiz
taze ölümler yaşıyorum.

Ağustos 1999