Kitaba Olan Sevgi ve Saygı: ANADOLU İÇİN ...

Yalnızlık; kendine yararı olacak arayış içerisindeydi ve en doğru yarar, okunan kitapların verimliliğinden, kalplere iniyordu sanki! . Kalbimizi; sevgi odaklı kılabilmek ve ince bir düşünce ayrıntısında, seven ve sevilen insanlarla birlik içerisinde oluvermek! . Daha çok okumalı ve daha iyiyi, daha doğruyu ve daha güzeli, yine dostlukların paylaşımında görebilmek! . Yalnızlık; her an bir kitapla dostluk kurmak için yeni bir fırsattı! . Okuduğumuz kitabın, duyarlılık yüklü kalemi ile bir oluveriyordu insan! . Aynı şeyleri hissediyor ve aynı kararları alıyordu, insan düşününce! . Yine de küçük farklılıklar doğuyordu; okuyucu ve kitap yazarı arasında, duygu yoğunluluğunun derecesi, hep farklılık gösteriyordu. Ve kimse kimseyi değiştirmek istemiyordu! . Her şey olduğu gibi çok daha güzeldi! . Ahenk içerisindeki dünyaya zarar vermemek adına; her okuyucu, kitap yazarının ifade ettiği düşüncelerle olgunlaşıyor ve olgunlaşan insan, daha da donanımlı, daha da sağlam bir insancıl karaktere bürünüveriyordu! . İnsan sevince kitabı; etkilendiği cümleleri derliyiveriyordu! . Sonra; kitap dışına taşan, düşler ve hayaller ile insan kendine yararı dokunacak bir paylaşımın çizgisini keşfedebilmek için, hep düşünüyor, hep düşünüyordu! . Yalnızlığın fırsatı hep okumaktan yana idi! . Okumak hayatı kitaplarımızdan ve etkili bir zaman kullanımı ile, başarıların ahengi içerisinde kalabilmek! . Paylaşabilmek umudumuzu; tüm insanlık ile! . Umudumuzu çoğaltabilmek; yaşanılası paylaşımlar için! . Paylaşımlardan; kendini keşfeden, duyarlılık yüklü yeni kalemler! . Sorumluluk aşkıyla; hem kendimize, hem de vatan sathı bütünlüğümüz için emek harcayabilmek! . Görev azmiyle kalem döndürebilmek ve iyi, güzel ve doğru olan bir yaşam gerçeğini, yaşam danslarının kıvraklığına kazandırabilmek! . Yaşıyoruz ve hayatın devamlılığına yazılmış, yürekli kitaplar! . Yürek işçilerinin motivasyonu ile; çalışmak bir aşk! . Bir aşkı filizlendirebilmek; tutuşan gönüllerde! . Tutuşan gönüllerden, tutuşacak gönüllere sevdalı bir yürek atışı! . Bir kıvılcım atabilmek; sevmeyi ve umut etmeyi görev edinmiş, azimli insanlara! . Ve tutuşan gönüllerin seslenişi ile; kendine gelen ve kendine gelmeleri muhafazayı düşünen sorumluluklara yeni bir ışık! . Öğretmenlerimizin ışığı; yine yolumuzu aydınlatmaktadır! . Emek verilmiş dünden beri ve bugün için yine emekle kurmaya çabalıyoruz yarınlarımızı! . Emekle; varlığımızın manasını buluyoruz ve verdiğimiz emek ölçüsünde, umut ve huzur tüm insanlığın, yine yeniden bir kez daha! .

{Yazan:Kemal KABCIK - ANTALYA - 10.03.2013 05:54}