Kitaba Mektup Şiiri - Abdurrahman Kırıkçı

Bütün bildiklerim ve tanıdıklarımla,
Varlıklar içindeki yokluğumdan uzaklaşarak,
Bütün bir yokluk içinde,
Bir kitapla var olmayı yaşıyorum.
Kütüphanemin tüm kitaplarından vazgeçerek,
Gönül kütüphaneme koyduğum bir kitabı şimdi okuyorum.
Her kelimesi, ben de bir devrim kadar tesirli,
Her cümlesi, güneşin doğuşu gibi,
Yeni bir günün kapısını aralamakta, ve ben de, her yeni güne
Bu kitabı okuyarak ve yaşayarak başlıyorum.
Bazen bir hüznü anlatsa da,
Özünde benim için ab-ı hayat olan,
Her hecesi keşfedilmeyi bekleyen,
Zihnimin ve kalbimin bütün hücrelerine nüfuz eden,
Her harfi deruni bir manayı ihtiva eden
Fakat manasının yazılması mümkün olmayan bir kitap.
Okudukça, susuzluğumun farkına varıyor, susadıkça içiyorum.
Her yudumunda bir inşirah, bir huzur bulduğum,
Sadrımdan sahifelerine bir aşk rabıtasıyla bağlandığım,
Ufkuma ufuk katan,
Kalbime bir aşkı damlatan kitab-ı aşk.
Vefanın yazılmaktan çok yaşandığı, kitab-ı vefa.
Zerafetin ve güzelliğin vücut bulduğu kitab-ı ahsen.
Sayfalarına baktığımda şifa bulduğum, Kitab-ı şifa.
Her cümlesinde ayrı bir mevsimi yaşadığım,
İkliminde beşinci mevsimi bulduğum
Ve bu beşinci mevsimin cazibesine esir düştüğüm,
Kapanınca, karanlıkta kalacağımdan korktuğum,
Güneşin en tesirli anında bile üşüyeceğimi bildiğim bir memba.
İndindekileri paylaşmak gibi bir erdem abidesi.
Hülasa sözlerin, şiirlerin, kelimelerin tariften aciz kaldığı bir berraklık.
Şimdi bütün sözlerimin üzerine bir söz,
Bütün kelimelerimin üzerine bir kelime ekliyorum.
Kitaba dair bütün manaları göğsünde saklayan,
Dile gelmeyen ve dile gelmemesiyle anlaşılabilen
“Sükut” u okuyorum, sükut; her şeyi anlatıyor.
Şimdi, içimde yangınlar biriktiren,
Gönlümdeki ateşi karan bir kitabın göğsündeyim.
Halvetteki ümmi kalbimi bir huzura kalbeden
Bana aşk ile itminan bulduran
İyi ki bir kitap var... İyi ki bu kitabı okuyorum...

Abdurrahman KIRIKÇI
Nisan / 2019