-Oh….o-olamaz…
Bu kelimeleri yüzündeki o ifade ve bu denli dehşete düşmüş bir ses tonuyla söyleyince işin ciddiyetini kavradım.
-Ne oldu?
Sesimdeki hafif merakla sordum. Biraz kendine gelmiş olacak ki kaçan tonu renklendi.
-E-el…
-Ne eli?
Bir anda kutuyu fırlattı ve bağırdı.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta