Kitab-ı Manzur Şiiri - Ahmet Oğultarhan

Asumanı donatmış kevakibi takmışsın,
Şimsi sirac eyleyip kameri mum yapmışsın,
Neharı maişetçi leyle nevmi katmışsın.

Kitab-ı manzuruna baktım ibret içinde,
Hakka'l yakin tanıdım kaldım hayret içinde.

Mevasim birbirini emri Hakk'la izliyor,
Sonbahar lisan-ı halle, el mevtü hakkun diyor.
İlkbahar bas-ü ba'del mevti ilan ediyor.

Kitab-ı manzuruna baktım ibret içinde,
Hakka'l yakin tanıdım kaldım hayret içinde.

Küre-i arzı fikret diye tam döşemişsin,
Şeceri ağsan ile semerle bezemişsin.
Cibalı evtad yapmış zilzalı önlemişsin.

Kitab-ı manzuruna baktım ibret içinde,
Hakka'l yakin tanıdım kaldım hayret içinde.

Mahlukatı pür çeşit kesretle yaratmışsın,
Kuşlara cenah takmış semada oynatmışsın,
Yılanı bikadem kılıp sürüngen bırakmışsın.

Kitab-ı manzuruna baktım ibret içinde,
Hakka'l yakin tanıdım kaldım hayret içinde.

Kürreden zerrata dek görünür ism-i pakin,
Külli şeyin helikun ille vechedir yakin,
Tecelligahı olur nazargah-ı İlahin.

Kitab-ı manzuruna baktım ibret içinde,
Hakka'l yakin tanıdım kaldım hayret içinde.