Kıt Kanaat Şiiri - Turan Yükseloğlu

Yakaya yapışmışsa hep kıt kanaat,
Kader bile alışır hep zıt zanaat,
Alaya alırlar dost ile evlat,
Varla-yok arası, yetmez parası.

Sorsan gönlü bol ve cüzdanı dolu,
Dost canlısı ama, tek çıkar yolu;
Yağmasa da gürler boşu boşuna;
Umudu yaşatmaktır çıkar yolu.

Düşmeyen, dostluklar bakidir sanır,
Ne zaman sonradan düşünce anlar,
Yalnızlık çökünce yüreği yanar,
Ancak, iş işten geçer de geç anlar.